Alle begin is..

Volledig volgens uitgebreid besproken plan (jawel ik heb een kippenmentor natuurlijk, met veel ervaring) halen we het toompje kippen (2 kip en 1 haan) s’avonds op met de auto. Een dichte kartonnen doos met wat geritsel en getok, geen idee wat daar precies inzit, ik heb maar vertrouwen in de blauwe ogen van boer Piet, die ze ons overhandigt.

Thuis de doos open voor het nachthok, en na wat gekrabbel en kabaal ‘klap’ deurtje van het nachthok dicht en met rust laten. De beste methode, is mij verteld, meteen in de ruststand dus geen tijd voor gebakkelei, kabaal en onrust: slapen.

De eerste ochtend

De volgende ochtend zat ik al om 6 uur rechtop in mijn bed, want de kippen mogen in hun ren! En ja hoor, na het schuifje geopend te hebben was de haan in een seconde beneden met een reusachtige dorst. Toch benieuwd vanaf hoe laat boer Piet besloot de kippen in een doos te stoppen, maar daar is niets meer aan te doen…

De dames doen er wat langer over, maar de haan volgen is ‘echt hun ding’, dus gaan maar. Het ziet er veelbelovend uit: beetje eten, meteen drinken en ook wat rondstappen in de buitenren. So far so good.

Ze hebben een gekleurd ringetje om hun poot, en na wat googlen blijkt dit de leeftijd te vertellen. Donders! Boer Piet had het niet geheel goed toen hij vertelde dat ze 2 jaar waren. Ok de haan Foppe en kleine Henriette zijn 2, maar dat brutale bolletje, Keetje, is toch echt 4 jaar! Zucht… Zoals met alle dieren: eenmaal gezien en een naam gegeven betekent een plaats in de familie, dus ze mag blijven.

Na 4 jaar tuin, wat al compleet nieuw was voor mij, nu dus tuin met kippen. Zoals het hoort. Strooien hoed op, en dan scharrelen door de tuin met die kippen in mijn kielzog. Weer een doel bereikt. Ik word er blij van.