Buizerd jaagt op scharrelkippen
De tuin in
Kippen in een ren zijn aardig, maar los in de tuin is het doel! Dus na een paar dagen wennen in de ren mogen de kipjes eindelijk de wijde wereld, oftewel de tuin, in. Alles afgezet met gaas en ik op wacht bij de moestuin, mochten ze erover nadenken daar te komen. Open die ren.
Resoluut en zelfverzekerd stapt Keetje (wie anders) meteen de tuin in, met Foppe in haar kielzog. Luid tokkend tegen elkaar, afgewisseld met iets wat op een vreugdesprongetje lijkt, slaan ze aan het scharrelen. Na wat gemier en geklaag kan Henriette toch ook niet achterblijven. Schuchter en behoedzaam volgt ze. Dat gaat geweldig goed vind ik, ik kan dus wel even het hok schoonmaken terwijl ze zo genoeglijk rond sjokken.
Buizerd jaagt op scharrelkippen
Terwijl ik daarmee bezig ben hoor ik ineens de buurman een brul geven en zie ik nog net een grote buizerd een duikvlucht nemen over mijn kleine scharrelkippen op het grasveldje. Luid schreeuwend holt Foppe terug naar het hok. Maar Keetje en Henriette snappen ineens niets meer van de tuin en fladderen kakelend tegen het gaas van de ren, waar ze net hun eerste stappen uit gezet hebben. Gelukkig vliegt de buizerd teleurgesteld weg bij het zien van mijn panische blik en mijn idiote wilde armgebaren.
Weer verenigd heeft het kippenspul wel een half uur achter het kippenhok nodig om bij te komen. En daarna voor de zekerheid nog maar een uur in het nachthok zitten.
Ik verrek mijn nek met naar de hemel staren en zie de buizerd regelmatig voorbij zweven, stoïcijns voor mijn boze blikken, mijn armgezwaai en mijn roepen. Hij is niet onder de indruk en probeert door de boomtakken te spieden waar zijn hapjes zijn. Als ik blijf kijken tel ik hoog in de lucht wel 7 buizerds! Aaargh….
Beschermen
Ik voel me schuldig want ik ben degene die mijn toom moet beschermen, vind ik. In allerijl span ik het vijvernet over de ren, en dan ook maar het aardbeiennet. Met touwtjes, tyraps en geklooi op ladders heb ik min of meer een bescherming gefabriceerd. Vervolgens maar de rest van mijn dag gevuld met piekeren en internet afspeuren naar veel te dure passende netten en ander geschut tegen deze boosaardige vogel. Ook s’nachts zit ik te prakkiseren over zelfgebouwde tunnels, afdakjes en hele huizen waar mijn nieuwe gevederde vriendjes in kunnen schuilen. Pfff… Is dit al het einde voordat het goed en wel begonnen is?
De les
De buizerd jaagt op scharrelkippen dus! Dat wist ik wel, en daar had ik ook wel over nagedacht, maar een beetje verdrongen met de gedachte dat het zo’n vaart niet zal lopen.
En nu knaagt het. In het kader van dat alles door jezelf wordt gemanifesteerd en aangetrokken vraag ik me af wat dit zegt. Heb ik stiekem teveel aan een buizerd gedacht en is hij daardoor gekomen? Heeft mijn overbezorgdheid vervolgens de buizerd vermenigvuldigt met 7 om mij een wijze les te leren? Ik vermoed ergens dat het iets met vertrouwen hebben en loslaten te maken heeft. Ohjee…
Scherpe haan
Ze zijn er nog, mijn kippen, alle drie! Maanden later en nu twee keer zo scherp, vooral de haan. Foppe blijkt een scala aan geluiden te kunnen fabriceren op het gebied van waarschuwen. Van een zachte langgerekte toon tot een kakelend alarm die mij steeds uit het huis doet vliegen om ze te redden. Maar zelfs ik ben dan wel even bezig om te ontdekken onder welke struik ze zich bevinden. Dicht tegen elkaar aan gedrukt, rustig afwachtend. Om dan op een klein tokje van Foppe weer zorgeloos door te scharrelen, . De beren, excusez: de buizerds, op de weg zijn nog voornamelijk mijn beren! Tijd voor wat meer ruimte op die weg.
