De kippen

Kippen zijn voor mij het symbool van het ultieme buitenleven. Levende have dat voedsel produceert, in mijn geval om de dag een schattig klein eitje. Het is ook een verantwoording, want beestjes hebben betekent zo goed mogelijk ervoor zorgen. Ik sla daar wat in door volgens mijn metgezel maar dat ontken ik natuurlijk ten zeerste. Kippen moesten er komen en dit jaar is het zover. Eerst alle sites lezen, dan een hok via marktplaats en uiteindelijk 2 kipjes en een haan afgehaald, ook via marktplaats. Het zijn wyandottes krielen, de dames dubbel gezoomd patrijs (sjiek hoor) en de heer een echte klassieke haan. Het gefrommel en getok vanuit de meegekregen doos op de achterbank van de auto maakte mij intens blij en loei zenuwachtig tegelijk. Kan ik wel goed voor ze zorgen? Vinden ze hun nieuwe onderkomen wel leuk? Kippen passen zich wonderbaarlijk snel aan, dat bleek. Nachthok, check, water en eten, check, buitenren check, ok we zijn gesetteld. Zo makkelijk dus.

Keetje, Henriette en Foppe de haan. Hun wereld is klein, maar hoe meer je ernaar kijkt des te groter wordt het. Een mini-samenleving met 3 verschillende karakters (jawel, alle 3 volkomen anders) en alles in beweging, net zoals onze wereld. Soms weerspiegelen zij mijn binnenste (als je gelooft dat alles door onszelf wordt gemanifesteerd of aangetrokken) en dan moet ik lachen. Soms zijn ze wreed, tiranniek en soms juist aandoenlijk. Het is als een soap kijken, deze kleine beestjes, terwijl ze mijn tuin omtoveren in zandbaden en afgeknabbelde blaadjes. Ik vergeef ze direct, ook al is het mijn pas gezaaide spinazie, omdat ze zoveel intens plezier en gezelligheid bieden. Kipjes, ik raad het iedereen aan (mits goed voorbereid)!