De moestuin
De moestuin… Eindelijk ruimte om serieus groente te kweken!
Het eerste jaar kocht ik zoveel verschillende soorten zaadjes dat zeker meer dan de helft niet kon worden gezaaid vanwege ruimtegebrek. Aan ‘de ruimte hebben’ bleek een limiet, best vreemd.
Wat ik zaaide groeide wel. Maar het bleek een kunst om het ook echt eetbaar op een bord te krijgen. Te veel slakken dus geen blad meer over bij het oogsten. Weinig of overvloedig veel voeding met als gevolg gele bladeren of hysterisch grote planten. Te laat geoogst, of juist te vroeg. Draderig, hard, doorgeschoten, tot pap verwaterd, te bitter, te scherp en soms zo klein dat het de moeite niet waard was. Dat bleek dan juist net de enige lekkere, dat wel…
De kas
Maar dan de kas! jaren gespaard, weken alle leveranciers van kassen gek gemaakt met mijn belletjes en bezoeken, maar daar was hij! Een prachtige victoriaanse echte ‘Janssen’kas. Als een kind op zijn verjaardagsmorgen zo blij! En nog steeds overvalt me een gevoel van rijkdom als ik erin sta. Wat een plaatje.
Ook hier weer een uitdaging. Planten tot aan de nok door te veel water of te veel voeding. Het jaar daarop nauwelijks oogst door te weinig licht of misschien wel te weinig voeding, niemand die het weet. Slakken kunnen kennelijk ook in de kas. Zo ook het koolwitje, waarvan de rupsjes in het najaar vrolijk mijn winterteelt spitskolen aan het perforeren waren. Schimmel door te vochtige lucht of vlekken door droogte. Aaargh…
Maar dan de warmte (24 graden) in februari in de zon op een stoeltje in de kas. Of het eerste tomaatje van de zomer, zo zoet…
