Korte broekenweer

‘Heb je je korte broek aan vandaag?’ Deze vraag wordt mij via de app met enige regelmaat gesteld door een dierbare vriendin. Zij in de Ardennen, ik in Friesland. Nou, dan weet je het wel.

Wat twijfelend kijk ik naar buiten. De ene keer staan de bomen bekant schuin van de harde noordoostenwind, de andere keer striemt regen, of zelfs hagel, tegen de ramen. Jawel, er is zeker ook zon, bijzonder vaak in combinatie met harde wind, of temperaturen rond 6 graden. Toch weer die lange broek, sokken, kaplaarzen, en een trui maar.

Opvallend toch, hoe vaak het bij haar ‘korte broekenweer’ is en bij mij niet. En dan die licht medelijdende toon in haar appjes als ik een foto stuur van een volkomen verzopen kapsel of verzopen kat als bewijs. Mij een raadsel waarom de kat nou niet gewoon binnen blijft, maar dat zal iets Fries zijn…

Er is hier onderzoek nodig, want wat is er aan de hand? Regent het hier zo vaak? Is het nou eenmaal Friesland dus altijd Wind? Houden de bergen in de Ardennen alles tegen zodat het terug kaatst naar Nederland? Woon ik echt in een volkomen ander klimaat? (In ieder geval wel in een ander land). Of is zij gewoon bikkelhard en ik een ijskleum?

Om dat laatste te testen zit ik nu, met laptop, in de tuin met een flinke westenwind en aardig wat bewolking. Jazeker, mijn korte broek aan! Kip Miep pikt eens in mijn tenen, je weet nooit of het misschien eetbaar is, en ik voel dat die tenen aardig koud zijn. De zon tussen de wolken is wel aangenaam als de wind even gaat liggen, maar deze combinatie is uiterst zeldzaam. ‘Tis fris’, zou de Nederlander zeggen. Mijn spierwitte kuiten krijgen ondertussen kippenvel.

Dat is grappig: mijn brein neemt de wolken waar, de wind, de koude tenen. En mijn gedachten vormen daar een mening over: brrr, geen korte broekenweer! Maar is dat het hele plaatje? Even voel ik de zon branden in mijn nek, en als ik niet steeds denk ‘koude tenen’ voelt het neutraal, niets eens zo erg. Totdat Miep nog een hapje probeert te nemen van mijn teennagel, maar dat is eerder pijnlijk dan koud.

Zou mijn lieve vriendin er gewoon niet over nadenken? Voorjaar is korte broekenweer, dus hop, en naar buiten. Haar brein krijgt misschien niet zoveel aandacht over ‘hoe’ koud het is en hoe dat voelt. Mogelijk zijn er andere spooksels waar dat brein zich mee bezig houdt.

Ik vermoed dat ik een lade vol brilletjes heb die ik s’morgens opzet en waardoor ik de wereld bekijk. Een heel hardnekkig brilletje is dat Friesland koud is en dat het er altijd regent en waait. In vergelijking met de Ardennen zal het daadwerkelijk ook wel zo zijn af en toe. Maar als ik nou eens op dat brilletje ga zitten, per ongeluk, zomaar, dan is hij stuk en dat alleen al gaat schelen!

Het is hier dus heerlijk weer! In mijn korte broek, met de vogeltjes fluitend om mij heen en de kippen aan mijn voeten. Gaat het nou ineens ook minder hard waaien? Mmm….